บทที่ 136 คณิกาอุ่นเตียง (๒)

เฉินหว่านอิ๋งลุกขึ้นมามองจื่อเวยด้วยสายตาแข็งกระด้าง “จื่อเวย ตอนอยู่ที่จวนสกุลเฉิน เจ้ากับข้าก็ล้วนไม่มีเรื่องใดให้คาใจต่อกัน แม้แต่เรื่องบาดหมางกันก็ไม่มี แต่เหตุใดเจ้าจึงได้คิดาอาฆาตแค้นข้าเหมือนนายเจ้า ส่วนเฉินรั่วหลาน...”

นางหันมามองสตรีที่เป็นพี่สาวบุญธรรมของตน เฉินรั่วหลานรู้สึกขน

ลุกขนพองไปท...